1. Rodzaj bycia ze sobą oparty na zaufaniu, otwartości i autentyczności.
2. “Miejsce” na wszystkie uczucia – i te przyjemne i te trudne. W bezpiecznej relacji wszystkie emocje są uznawane.
3. Aktywny czas z dzieckiem.
4. Dostępność emocjonalna dorosłego, czyli gotowość na otarcie łez, przytulasy i dobre słowo.
5. Słuchanie, żeby zrozumieć dziecko, a nie żeby na szybko mu odpowiedzieć.
6. Zgoda na to, że nasze dziecko może być niedoskonałe i na to, że my też nie zawsze postępujemy idealnie.
7. Prawo do popełniania błędów i uczenia się na nich.
8. To dbanie o własne granice – bo dbając o granice u siebie, uczymy dziecko jak ma szanować siebie i innych – ponieważ wszystkie zasady, regulaminy są niczym i nie działają, jeżeli nie ma bezpiecznej relacji.
1. Ponieważ to fundament do porozumienia w późniejszych latach.
2. Żeby zyskać zaufanie swojego dziecka.
3. Żeby móc rozmawiać w razie wystąpienia problemu.
4. Ponieważ jak dziecko od najmłodszych lat będzie czuło, że jest akceptowane takie jakim jest, nie będzie potem szukało akceptacji w sieci.
5. Ponieważ jeżeli maluch ma dostępnego emocjonalnie rodzica, to nie będzie uciekał w świat ekranów.
Wyobraźnia to wielki zasób – ułatwia rozwiązywanie problemów, analizowanie, szukanie przyczyn i przewidywanie skutków działań. Pozwala oderwać się od rzeczywistości w trudnych chwilach, pomaga w byciu twórczym i kreatywnym. A to są niezwykle ważne kompetencje dla dzieci.
Ale czym tak właściwie jest wyobraźnia?
Wyobraźnia to zdolność do wyobrażania sobie czegoś, do przewidywania, tworzenia różnych wyobrażeń np.“scenariuszy zdarzeń”. Wyobraźnia rozwija się do 3-4 roku życia. Dzięki niej pojawia się np. zabawa symboliczna, czyli zabawa “na niby”. Bez umiejętności wyobrażenia sobie, że patyk jest mieczem, a kamyk żabą trudno jest wkraczać w świat dziecięcej zabawy.
Co ma wpływ na rozwój wyobraźni?
Ogromny wpływ na rozwój wyobraźni u dziecka ma otoczenie, w którym dorasta. Przez otoczenie rozumiemy nie tylko miejsce, ale i ludzi z którymi przebywa, czy interakcje do których jest zapraszane. Większą skłonność do zabaw z wyobraźnią wykazują dzieci, które spędzają dużo czasu na wspólnych zabawach z rodzicami. I tu ważne jest co rodzice proponują, ponieważ wyobraźnie rozwija przede wszystkim:
Zabawa, która angażuje zmysły malucha (dotyk, słuch, wzrok, węch, smak)
Wzajemne opowiadanie różnych wymyślonych historii
Twórcze działanie plastyczne – bez instrukcji
Zabawa “na niby”
Czytanie książek
Nuda
Niewyręczanie w rozwiązywaniu problemów – np. dziecko chce malować farbami, a nie ma pędzelka: tu zamiast podsuwać rozwiązanie, warto zapytać: co możemy wymyśleć, żeby malować bez pędzla? Czy widzisz jakieś opcje? I cierpliwie poczekać na propozycje malucha, a jeżeli pomysł nie będzie możliwy do zrealizowania? Nie krytykujmy – tylko naprowadźmy delikatnie.
Warto też dodać, że wyobraźnia “lubi” pozytywny nastrój, otwartość, swobodę, popełnianie błędów i przestrzeń do zabawy, która umożliwia zrobienie CZEGOŚ z niczego. Nadmiar zabawek i technologii nie jest przyjacielem wyobraźni.
Wyobrażeniowa funkcja mózgu nie rozwija się aktywnie, kiedy dzieci mają wszystko podane “na tacy”- w postaci gotowego obrazu. Nieustanne patrzenie na bajki, reklamy, gry itp. zwalniają mózg z potrzeby generowania twórczych wyobrażeń. Nawet tego, co się ogląda, nie ma przecież potrzeby zapamiętywać, czyli zapisywać w plikach wyobraźni odtwórczej – w każdej chwili można obejrzeć coś ponownie.
Warto tu zaznaczyć, że taki negatywny wpływ technologii jest wówczas, kiedy dzieci spędzają przed ekranami dużo czasu, a poza nimi nie mają innych twórczych aktywności.
Jak ważna jest aktywność fizyczna dla najmłodszych? Jaki wpływ mają ekrany na rozwój ruchowy dziecka? Dlaczego zachęcanie do sportu jest takie istotne?
Dziecko uczy się przede wszystkim przez ruch. Poznaje świat będąc aktywnym – tylko w ten sposób może się w pełni i harmonijnie rozwijać.
