Dziecko na cyfrowym odwyku
Małgosiu, Twoja książka “Dziecko na cyfrowym odwyku” jest bardzo ważną pozycją dla każdego współczesnego rodzica – skąd pomysł na książkę o takiej tematyce?
Pomysł na książkę “Dziecko na cyfrowym odwyku” zrodził się z rosnącego wpływu technologii na życie moje i mojej rodziny i potrzeby zrozumienia, jak radzić sobie z tym wyzwaniem. Tak więc jest to książka, którą mocno opieram o swoje osobiste doświadczenia
Dlaczego zaangażowanie całej rodziny w proces “odłączania się od ekranów” jest Twoim zdaniem tak ważne?
Włączenie całej rodziny do procesu ograniczania czasu spędzanego przed ekranami jest istotne, ponieważ tworzy jedno spójne podejście. Kiedy wszyscy dorośli w rodzinie są zaangażowani, dzieci odczuwają większe wsparcie i zrozumienie. Rodzice mogą stanowić dla dzieci pozytywny przykład poprzez samodyscyplinę w korzystaniu z urządzeń elektronicznych. Wspólne działania, takie jak gra planszowa, spacer na świeżym powietrzu lub gotowanie, stwarzają okazje do budowania relacji bez ekranów.
W skrócie jak taki przykładowy “cyfrowy odwyk” mógłby wyglądać?
Przykładowy “cyfrowy odwyk” może obejmować ustalenie konkretnych godzin bez ekranów, np. podczas posiłków i przed snem. Dla wszystkich członków rodziny:) To jest bardzo mała, ale też realna rzecz, od której warto zacząć. Dopiero jak to ustalenie będzie w rodzinie „sprawnie” działać możemy dodawać kolejne. Całkowita rewolucja niesie za sobą większe ryzyko porażki, a co za tym idzie frustracje – zwłaszcza u dzieci i nastolatków.
W swojej książce piszesz o różnych “sztuczkach” firm digitalowych – na co powinniśmy zwracać szczególną uwagę będąc odbiorcami wirtualnego świata?
Przy odbiorze treści wirtualnych, warto zwracać uwagę na czas spędzany online, kontrolować prywatność i uważnie czytać regulaminy. W internecie spotykamy różne techniki stosowane przez firmy cyfrowe. Mówimy o biznesie – zwiększenie naszej aktywności online bezpośrednio przekłada się na wzrost zysków. Takie działania, które nas zachęcają do większej aktywności to np. powiadomienia push, projektowanie interfejsów tak, aby utrzymać nas w aplikacjach jak najdłużej, czy tworzenie mechanizmów nagród w grach, czyli de facto dopaminowej nagrody dla mózgu. Ważne jest, aby świadomie rozpoznawać te techniki i kontrolować ich wpływ na nasze zachowanie. Warto rozmawiać na ten temat z dziećmi – pokazując im jak te mechanizmy działają. I nie mam tu na myśli straszenia, tylko zwykłe uświadomienie.
Co z Twojej perspektywy jest najbardziej niebezpieczne dla naszych dzieci w świecie on-line?
Wirtualny świat może być niebezpieczny dla dzieci głównie z powodu niewłaściwego zachowania innych użytkowników, wystawienia na ryzyko cyberprzemocy czy kontaktu z treściami nieodpowiednimi dla wieku. Dlatego tak ważne jest, aby dzieci były odpowiednio edukowane w zakresie bezpiecznego korzystania z internetu i były świadome potencjalnych zagrożeń.
Nasz magazyn skierowany jest m.in. do nauczycieli – jak szkoła może wspierać bezpieczeństwo dzieci w sieci? Pytanie, czy w ogóle ma na to wpływ?
Szkoła może odegrać kluczową rolę w edukowaniu uczniów o cyberbezpieczeństwie oraz rozwijaniu umiejętności krytycznego myślenia. Wprowadzanie zajęć edukacyjnych na temat bezpiecznego korzystania z internetu, identyfikowania zagrożeń i ochrony danych osobowych może znacząco wpłynąć na świadomość uczniów. Współpraca z rodzicami poprzez organizowanie spotkań i warsztatów może dodatkowo wzmocnić tę edukację.
Autorka,
Małgorzata Majewska – Pedagog-terapeutka, międzynarodowy coach (ICF PCC), trenerka redukcji stresu (Szwecja) praktyczka porozumienia bez przemocy (Dania) oraz podejścia Jaspera Juula. Absolwentka UW (Wspieranie dzieci z problemami rozwojowymi). Od 2007 towarzyszy dzieciom i młodzieży w “spektrum”. W latach 2018 – 2022 pedagog szkolna i koordynatorka zespołu ds. IPET.
Mama dwójki neuroróżnorodnych dzieci. Propaguje empatię i współpracę opartą na relacji. W stosunkach rodzic-dziecko uważa, że najważniejsza jest więź i akceptacja. Jeśli naprawdę o nie zadbamy, wychowanie przestanie być walką.